Artikel 13 gaat alleen over de gevallen waarin een of meer handen meer dan 13 kaarten bevatten maar het totaal aantal kaarten wel minstens 52 is. Uitgangspunt is dat het spel na herstel normaal gespeeld wordt en dan na afloop wordt gekeken of er reden is een arbitrale score toe te kennen. Nieuw is dat als geen van de spelers met een onjuiste hand een bieding heeft gedaan de wedstrijdleider het spel sowieso moet laten spelen ook als spelers een kaart van een andere speler hebben gezien. Na afloop zal de wedstrijdleider moeten kijken of de informatie van de desbetreffende kaart(en) het resultaat heeft beïnvloed.
De algemene oplossing voor het geval dat de overtollige kaart al gespeeld is, is om een arbitrale score toe te kennen. Op het moment van ontdekken heeft een van de spelers nog steeds een extra kaart en het is niet eenvoudig dat probleem op te lossen. De WBF-spelregelcommissie heeft beslist dat artikel 67 niet van toepassing is voor deze onregelmatigheid. Maar wanneer de speler met veertien kaarten nog steeds een kaart heeft identiek aan degene die hij eerder illegaal speelde (hetgeen erg onwaarschijnlijk is), mag deze worden verwijderd (of formeel gesproken, gewisseld met de illegale kaart). Meer algemeen gesproken: als de WL besluit dat het bijspelen van de illegale kaart geen verschil maakt met het spelen van de overeenkomstige kaart in de hand, kan hij besluiten het tafelresultaat te handhaven.